Op onze school werken we met de methode voor wereldoriëntatie; Blink. De kracht van Blink is binnen een heldere structuur onderzoeken en ontdekkend leren.
In dit document leggen we u graag uit hoe Blink werkt, wat er in de klas verandert en hoe deze methode aansluit op onze visie op onderwijs.
“Vertel het me en ik zal het vergeten.
Laat het me zien en ik zal het onthouden
Laathet me ervaren en ik zal het me eigen maken”
Iedereen die opvoedt of onderwijst weet dat het zo werkt. Vertel een 10-jarige wat de hoofdstad van Drenthe is en hij vergeet het meteen weer.
Laat het die 10-jarige zelf opzoeken in een atlas en de kans dat het wordt onthouden stijgt.
Stap met diezelfde 10-jarige op de trein naar Assen en het kind vergeet de rest van zijn leven nooit meer wat de hoofdstad van Drenthe is.
Natuurlijk doet dit voorbeeld geen recht aan de dagelijkse praktijk. We kunnen niet voor alles in de denkbeeldige trein naar Assen stappen. Maar in feite is dat wel waar de nieuwe methode ons bij gaat helpen.
Volgens de psychologie gaan kinderen anders leren.
De methode die we kozen moedigt uw kind aan actief te onderzoeken en ontdekken. Voor de kinderen is dat trouwens niet zo nieuw als het misschien lijkt. In de kleutergroepen doen ze niets anders. Daar leren ze spelenderwijs. Eenmaal in groep 3 wordt dat minder. Daar is in het regime van methodes en methodieken geen ruimte voor. Daar willen we met deze nieuwe aanpak wat aan doen. Niet alleen voor groep 3, maar voor alle groepen.
In de nieuwe aanpak, gaan de kinderen aan de slag met thema’s. Daarin komen de vakken aardrijkskunde, geschiedenis en natuur/ techniek als losse vakken aan bod. Daarnaast speelt burgerschap een belangrijke rol.
groep 3 en 4
Bij alle thema’s is apart aandacht voor de opbouw van woordenschat. Elke les begint klassikaal op het digibord. Daarnaast hebben de leerlingen een eigen doeboekje. In dit boekje maken zij opdrachten en staan extra informatiebronnen.
groep 5 t/m 7
Alle stof wordt in groep 5 t/m 7 behandeld en in groep 8 herhaald en toegepast. Per vak en per leerjaar heb je vier thema’s die elk bestaan uit vijf lessen. Elk thema begint met enkele lessen klassikale kennisoverdracht en instructie. Daarmee wordt de basis gelegd. In les 1 t/m 4 wordt steeds één belangrijk aspect van het thema behandeld. Sommige lessen kennen wat meer klassikale werkvormen (zoals een quiz), in andere lessen werken de leerlingen juist heel zelfstandig. In bijna elke les staat een onderzoeksvraag, zodat elk kind op zijn/ haar niveau wordt aangesproken. De vijfde les is een les waarin leerlingen een afrondende opdracht uitvoeren waarbij ze alles wat ze geleerd hebben toepassen. De 21e eeuwse vaardigheden, zoals samenwerken, kritisch denken en informatievaardigheden, komen uitgebreid aan bod.
Volgens Socrates is “Onderwijs het ontsteken van een vlam en niet het vullen van een vat”. Wat hij daarmee bedoelde is dat leren pas effectief is als het kind z’n natuurlijke, aangeboren nieuwsgierigheid achterna holt, op zoek naar oplossingen en antwoorden. Van woordjes stampen, tafels opdreunen en jaartallen onthouden – het vat vullen – lijkt het alsof je meetbaar ‘wijzer’ wordt, maar word je niet perse slimmer.
Waarvan dan wel? Hoe werkt dat eigenlijk, leren? En is er wat mis met ‘tafels stampen’?
Uit onderzoek weten we dat leren een proces is van 6 fases: onthouden, begrijpen, toepassen, analyseren, evalueren en creëren. Maar… dat hoeft niet per definitie in die volgorde. Kijk naar kinderen die leren lopen. Die slaan die eerste twee fases over. Ze beginnen met toepassen: ze trekken zich ergens aan op, vallen op hun billen en proberen het net zo vaak tot ze lachend de wijde wereld in stappen. Er komt geen boek, geen leerplan of theorie aan te pas. Er zijn wél heel veel mensen die het voordoen. Vervang ‘voordoen’ door ‘inspireren’ en je komt tot de essentie van goed onderwijs.
Als je als opvoeder/onderwijzer vasthoudt aan het idee dat leren alleen kan beginnen met onthouden, dan doe je kinderen die beter toepassen dan onthouden te kort. Letterlijk. Omdat die kinderen niet ‘mogen’ beginnen met een fase van het leerproces die beter bij hen past en zodoende de meeste leeropbrengst heeft. Populair gezegd: die kinderen moeten meteen op de trein naar Assen kunnen stappen en niet pas als ze hebben onthouden wat de hoofdstad van Drenthe is. En dat is wat deze methode biedt.
Houden we dan (om maar even in dit voorbeeld te blijven) helemaal op met topo? Nee. Want Socrates of niet: op een goed moment moet dat vat gewoon gevuld worden. Daarom worden de 300 belangrijkste plaatsen geoefend via de online game TopoMaster. En ja, Assen staat er ook in.
We kozen deze methode niet voor niets. Er ging een hoop ‘huiswerk’ aan vooraf. We hebben gericht gezocht naar een methode die aansluit op onze visie op onderwijs zoals we die hierboven in grove lijnen hebben geschetst. Inmiddels zijn we daadwerkelijk aan het werk en blijkt dat we ons huiswerk goed hebben gedaan.
Hoe ziet het er dan in de praktijk uit?
In groep 7 wordt gestart met de Eerste Wereldoorlog.
In les 1 onderzoeken de kinderen wie teamleden en tegenstanders van elkaar waren in de Eerste Wereldoorlog. Hier komen ze achter door het Wie-tegen-wie spel te spelen.
In les 2 onderzoeken de kinderen hoe de 1e WO werd gevoerd, zij maken van de opgedane kennis een quiz over oorlog voeren. Deze wordt vervolgens in de klas gespeeld.
In les 3 luisteren ze naar een verhaal van een soldaat en verplaatsen zij zich in het leven van een soldaat. Vervolgens schrijven zij een brief aan familie, beste vriend of vriendin.
In les 4 onderzoeken ze wat er gesmokkeld werd en waarom, vervolgens wordt de grote smokkelquiz gespeeld.
In les 5 ontdekken ze waarom de Duitsers zo boos waren na de 1e WO en schrijven ze een Duits klachtenbriefje.